Дубінкі: як трэба шанаваць памяць і захоўваць гісторыю

У цудоўнае месца я патрапіў нядаўна дзякуючы #mediabarcamp - у Дубінкі. Дакладней, раней гэта былі беларускія Дубінкі, а сёння - летувіскі Дубінгяй :)

Карацей, калі ў Вільню вы з большага паглядзелі і ў Трокі паспелі зганяць, то кіруйцеся ў Дубінкі. Па-першае, там проста суперская прырода - гара-востраў з паркам, возера Асвея, драўляны мост… А, па-другое, там наша гісторыя!

Кароткі лікбез (поўную версію чытайце ў Вікіпедыі): калісьці даўным-даўно вялікі князь Вітаўт заснаваў тут на гары драўляны замак і касцёл. Пасля гаспадарылі Радзівілы - яны ўжо зрабілі замак крутым і мураваным. У свой час там нават жыла Барбара Радзівіл!

Дык вось, на жаль, зараз замка і касцёла там няма - захаваліся толькі рэшткі.

Але ёсць дзве акалічнасці, якія мяне ўразілі і якімі хочацца падзяліцца.

Першая. Пры археалагічных раскопках у сутарэннях касцёла (рэфарматарскай царквы) было знойдзена пахаванне 8 чалавек. І што вы думаеце: гісторыкі замарочыліся і праз некалькі гадоў такі высветлілі, што тут былі пахаваны канцлер ВКЛ, віленскі ваявода Мікалай Радзівіл Чорны і яго жонка Альжбэта з уплывовага польскага роду Шыдлавецкіх; канцлер ВКЛ, віленскі ваявода Мікалай Радзівіл Руды, яго жонка Алена і сын Мікалай Радзівіл, Мікалай Радзівіл - унук Мікалая Радзвіла Рудога, Януш Радзівіл. І ў верасні 2009 года рэшткі былі  ўрачыста (!) перахаваныя ў адрэстаўраваных руінах кальвінскага збора. Зацаніце фотку:

І другая. Над руінамі замку быў пабудаваны невялічкі музей - ціпа нашага Бярэсця, але меншага маштабу. І ведаеце - гэта крута! Выдаткаў на будаўніцтва, як мне падаецца, мінімум (хацеў знайсці, колькі каштавала будаўніцтва, ды нешта не нагуглілася), але затое рэшткі замка ўжо далей разбурацца не будуць:

Дык да чаго гэта я ўсё пішу: хочацца нарэшце дажыць да тых часоў, калі наша гісторыя будзе шанавацца гэтак жа сама і на нашай сённяшняй тэрыторыі…

comments powered by HyperComments